Het paradijs.
Een tropisch eiland. Warm, vruchtbaar, overvloedig. Vruchten om te plukken, water om te drinken.
Geen stress, geen strijd. Alleen de zon, de regen, de aarde en de overvloedige natuur.
Een leven dicht bij de natuur, in vertrouwen dat zij — of God — voor ons zorgt.
Zoals chimpansees in het oerwoud: vrij, verbonden, zorgeloos.
Maar de mens…
De mens stond op. Ging rechtop lopen. Kreeg overzicht, werd nieuwsgierig.
Keek verder, trok verder — naar het noorden, de kou in.
Om te overleven moest hij vechten.
Tegen elkaar, tegen de natuur.
Hij verloor het paradijs — of verloor zichzelf.
En zo gingen we leven in ons hoofd.
Afgescheiden van de natuur. Afgescheiden van iets groters.
Waar apen nog in harmonie leven met hun omgeving,
raakt de mens verstrikt in angst, hebzucht en controle.
We bouwen systemen op systemen, en raken steeds verder verwijderd van wat natuurlijk is.
Van generatie op generatie geven we die vervreemding door.
Onze samenleving raakt uit balans.
En toch…
De mens keert nu terug.
Niet langer als vernietiger van het regenwoud,
maar als zoeker naar herstel.
Permacultuur en voedselbossen zijn onze poging om het paradijs te herscheppen.
Om opnieuw in verbinding te leven met de aarde, met elkaar, met ritmes en seizoenen.
Niet om te beheersen, maar om samen te werken.
Niet om uit te putten, maar om te helen.
Bij D’n Hof van de Toekomst maken we daar werk van.
We tuinieren niet alleen, we oefenen een andere manier van leven.
We kiezen voor zorg, verbondenheid en wederkerigheid — met de aarde en met elkaar.
📖 Wat kun je verwachten in de volgende delen?
In de komende blogs nemen we je mee in de praktijk:
- Hoe werkt permacultuur concreet in onze moestuinen en het voedselbos?
- Wat betekent het om samen te werken in een levende gemeenschap?
- Hoe kun je ook in jouw tuin of leven deze principes toepassen?